Opowieść zimowa
"W moim początku jest mój kres" T.S.Eliot
„Opowieść zimowa – obsesja Leontesa” jest plenerową adaptacją dramatu Williama Szekspira. Punktem wyjścia stał się dla nas jeden wątek dramatu – historia Leontesa, króla Sycylii, męża Hermiony i ojca Mamilusa, którego obsesyjna zazdrość i podejrzenie żony o zdradę doprowadza rodzinę do rozpadu, do tragedii i śmierci.
Wybitny, amerykański krytyk literacki Harold Bloom, nazwał Leontesa, najlepszym Szekspirowskim przykładem zazdrości w męskim wydaniu. Leontes jest z jednej strony zazdrosnym tyranem i łotrem, z drugiej zaś strony, Szekspir przedstawia go
celowo jako infantylnego, niedojrzałego, niepoważnego mężczyznę.
Spektakl opowiada historię, która nie jest realistyczną realizacją wątku dramatu.
Poprzez przełożenie Szekspirowskiego tekstu na obrazy i wykorzystaniu formy misterium, którego etapy rozgrywają się w różnych miejscach; poprzez dodanie sytuacji i bohaterów, rozwinięcie akcji i motywów, widzowie stają się świadkami
i towarzyszami pokuty Leontesa.
Spektakl grany jest polsko-angielskiej obsadzie. Zrealizowany został we współpracy z Imagineer Productions z Coventry w Anglii.
Leontes: Sławomir Grzymkowski
Niedźwiedź: Łukasz Kowalski
Hermiona: Marta Strzałko
Polixenes: Bruce Tetlow
El Mariachi/Muzycy: Emily Brooks, Aizah Khan, Charles Craggs, Joshua Patel, Bruce Tetlow, Juri Chebotarov.
Erynie: Bartosz Borowski, Jarosław Siejkowski, Tomasz Wrzalik
Reżyseria: Paweł Szkotak
Opowieść zimowa - historia Leontesa, króla Sycylii
Głos Wielkopolski
Opowieść zimowa jesienią
• „Opowieść zimowa” – pierwsza po kilku latach premiera Teatru Biuro Podróży w Poznaniu
Teatr
Stefan Drajewski
„Opowieść zimowa ” nie należy do kanonu dramatów Williama Szekspira. Grana bywa rzadko w Polsce. 4 października odbyła się jej premiera w Teatrze Biuro Podróży w Poznaniu. To wspólny projekt TBP i aktorów angielskich. Artyści pracowali w ubiegłym roku w Coventry, gdzie publiczność mogła obserwować próby otwarte.
Teatr Biuro Podróży znalazł ciekawe miejsce do rozegrania tej opowieści: Śródkę, most Jordana i Ostrów Tumski. Artyści zabrali widzów w podróż, która jest magiczna, nieco odrealniona. Paweł Szkotak (reżyser) wybrał z dramatu Szekspira jeden wątek – historię Leontesa, króla Sycylii, męża Hermiony i ojca Mamilusa, którego obsesyjna zazdrość i podejrzenie żony o zdradę doprowadza rodzinę do rozpadu, do tragedii ~ śmierci.
„Opowieść zimowa – obsesja Leontesa” zaczyna się po śmierci ukochanej. Zrozpaczony mąż rozwiesza klepsydry na kamienicy i zaprasza widzów na wędrówkę po swoim życiu. Szkotak przywołuje pojedyncze obrazy z tej historii, jakby chciał dociec, gdzie są granice: tolerancji, zaufania do najbliższej osoby (żony), miłości… Publiczność, niczym pokutnicy albo gapie, wędruje za Leontesem.
► W „Opowieści zimowej – obsesja Leontesa” mieszą się konwencie stylistyki, ale nadrzędne jest odniesienie do teatru misteryjnego. Szkotak wyszukał miejsca symboliczne i uniwersalne zarazem. Dowiódł, że Środka i Ostrów Tumski to dobre teatralne miejscówki
► W spektaklu plenerowym liczą się pomysły
Szkotak operuje chwytami, do których przyzwyczaił publiczność w swoich spektaklach plenerowych: są szczudła, ogień, woda… Nie bacząc na przejmujące zimno, jakie panowało we wtorkowy wieczór w Poznaniu, aktorzy ociekali wodą (zwłaszcza Marta Strzałko jako Hermiona).
„Opowieść zimowa – obsesja Leontesa” nie jest brykiem z Szekspira z okazji 400. roczIg nicy jego śmierci, którą świętowaliśmy w 20l6 roku.To kameralny, nawiązujący do teatru misteryjnego, spektakl o miłości, która potrafi niszczyć wszystko co piękne, szlachetne i wzniosłe.
